ละครนอกเรื่องสังข์ทอง ตอนเลือกคู่ - YouTube
ค่านิยมในสังคม วัฒนธรรม และแนวทางการดำเนินชีวิต โดยต้องการปลูกฝังทัศนคติลง ไปในจิตใจของคนไทย เช่น ทัศนคติเกี่ยวกับความซื่อสัตย์จงรักภักดีของผู้หญิงที่มีต่อสามี ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ บทบาทของนางจันท์เทวีและนางรจนา เช่น นางรจนาคร่ำครวญตอนท้าวสามนต์ ให้หาปลาถวาย ๒. การรักพวกพ้อง รักชาติบ้านเมือง ตัวอย่างที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือ พฤติการณ์ของหกเขย และการตีคลีพนันกับพระอินทร์ เช่น ตอนนางมณฑาขอร้องให้เจ้าเงาะช่วย ๓. การทำความดี มีตัวอย่างปรากฏตลอดทั้งเรื่อง เช่น การที่ท้าวภุชงค์และนางพันธุรัตรับ เลี้ยงดูพระสังข์ ตายายช่วยเหลือนางจันท์เทวีนายประตูเมืองสามนต์ช่วยเหลือท้าวยศวิมล เป็นต้น ที่มา: เรื่องย่อวรรณคคีไทย. เข้าถึงวันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๕๘ จาก, /node/19304
นิทาน เรื่อง กำเนิดสังข์ทอง - YouTube
ละครนอกเรื่อง สังข์ทอง ตอน หาปลา - YouTube
| ครูออย สุวรรณิดา | บท อาขยาน สังข์ ทอง ตอน กำ เนิด พระสังข์ - YouTube
การสร้างตัวละคร ผู้แต่งสร้างตัวละครขึ้นมาโดยอาศัยบุคลิกของผู้แต่งเอง หรือผู้ที่ผู้แต่งได้รู้จัก ได้พบเห็น หรือจินตนาการขึ้นมาผสมผสานกับวามรู้ความคิด ความฝันของผู้แต่ง ลักษณะของตัวละครส่วนใหญ่ ในบทละครนอกเรื่องสังข์ทอง จึงเป็นลักษณะของคนไทยทั่วๆ ไป คือ มีความโอบอ้อมอารี เมตตากรุณา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ชอบช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก เช่น ตายายที่ให้ความช่วยเหลือนางจันท์เทวี พญานาคและนางพันธุรัตที่ให้ความช่วยเหลือพระสังข์ นายประตูผู้ให้ความช่วยเหลือท้าวทศวิมล นอกจากนี้การกระทำของตัวละครบางตัวก็แสดงให้เห็นค่านิยมในสมัยก่อนว่า ยกย่องนับถือผู้ที่มีฐานะทางเศรษฐกิจสูง เช่น การเลือกคู่ของห
บทละครนอก เรื่อง สังข์ทอง EP1 - YouTube
เนื้อเรื่องตอนถ่วงสังข์กล่าวถึงท้าวยศวิมลได้ข่าวว่าโอรสออกจากหอยสังข์แล้วกลายเป็นมนุษย์ ท้าวยศวิมลถูกมนตร์เสน่ห์จึงไม่เชื่อว่าเป็นโอรสของตนและคิดว่านางจันทร์เทวีมีชู้ จึงสั่งเสนาให้ฆ่าพระสังข์ เสนาไปที่กระท่อมตายายที่นางจันทร์เทวีอาศัยอยู่ เมื่อนางเข้าป่าเสนาก็ไปจับตัวพระสังข์ เสนาพยายามฆ่าพระสังข์ด้วยวิธีต่างๆ ไม่ว่าจะใช้ไม้ทุบ ใช้หอกดาบแทงฟัน หรือใช้ช้างแทงแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงไปทูลท้าวยศวิมล ท้าวยศวิมลเริ่มสงสัยว่าพระสังข์อาจจะเป็นโอรสของตนที่ออกมาจากหอยสังข์ พุทธเลิศหล้านภาลัย, พระบาทสมเด็จพระ. บทละครนอกรวม 6 เรื่อง. พระนคร: ศิลปาบรรณาคาร, 2513. นริศรานุวัดติวงศ์, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระ. บทละครดึกดำบรรพ์ ฉบับเพิ่มเติม. พระนคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, 2496. (พิมพ์เป็นมิตรพลีในงานศพหม่อมหลวงวงษ์ กมลาสน์)
ผู้แต่ง พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ ๒) ลักษณะคำประพันธ์ ๑ เป็นกลอนบทละคร บทหนึ่งมี ๔ วรรค วรรคละ ๖ คำ หนึ่งบทมี ๒ บาท เรียกว่าบาทเอก และบาทโท ๑ บาท เท่ากับ ๑ คำกลอน มีลักษณะการสัมผัสดังนี้สัมผัสระหว่างวรรคไม่บังคับตายตัว ให้สังเกตจากแผนผัง วรรคที่ ๑อาจจะสัมผัสกับตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งตามเส้นสัมผัสในวรรคที่ ๒ ๒. คำขึ้นต้นบท กลอนบทละครมีคำขึ้นต้นหลายแบบ และคำขึ้นต้นนั้น ไม่จำเป็นต้องมีจำนวนเท่ากับวรรคสดับ อาจจะมีเพียง ๒ คำก็ได้ คำขึ้นต้นมีดังนี้ ๒. ๑ มาจะกล่าวบทไป มักใช้เมื่อขึ้นต้นเรื่อง หรือกล่าวถึงเรื่องแทรกเข้ามา ๒. ๒ เมื่อนั้น ใช้สำหรับผู้มียศสูง หรือผู้เป็นใหญ่ในที่นั้นตามเนื้อเรื่อง เช่นกษัตริย์ ราชวงศ์ ๒. ๓ บัดนั้น ใช้ขึ้นต้นสำหรับผู้น้อยลงมา เช่น เสนา ไพร่พล ประวัติที่มาของเรื่อง สังข์ทองเป็นเรื่องที่ได้มาจากสุวัณสังขชาดก (สุ-วัน-นะ-สัง-ขะ-ชา-ดก) ซึ่งเป็นนิทาน เรื่องหนึ่งในปัญญาสชาดก(ปัน-ยา-สะ-ชา-ดก) ของท้องถิ่น ในภาคเหนือและภาคใต้มีสถานที่ ที่กล่าวถึงเนื้อเรื่องในสังข์ทองกล่าวคือเล่ากันว่าเมืองทุ่งยั้ง เป็นเมืองท้าวสามนต์ ใกล้วัดมหาธาตุมีลานหิน เป็นสนามตีคลีของพระสังข์ ส่วนในภาคใต้ เชื่อว่าเมืองตะกั่วป่าเป็นเมืองท้าวสามนต์ และเรียกภูเขาลูกหนึ่งว่า "เขาขมังม้า" เนื่องจากเมื่อพระสังข์ตีคลีชนะได้ขี่ม้าข้ามภูเขานั้นไป บทละครพระราชนิพนธ์เรื่อง สังข์ทอง มี ๙ ตอน คือ ๑.